Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν πρόκειται να ξεχάσω τις ιστορίες που μου έλεγε ο παππούς μου -πρόσφυγας από την Κερασούντα του Πόντου – για όλα όσα πέρασε μέχρι να επιστέψει στην μητροπολιτική Ελλάδα. Λέξεις όπως, Κεμάλ , Τοπάλ Οσμάν, τάγματα εργασίας και κρεμάλες, του είχαν μείνει βαθειά χαραγμένες στην μνήμη και στην καρδιά του. Από εκείνον έμαθα με κάθε λεπτομέρεια για την επιχείρηση των Τούρκων με στόχο τον αφανισμό και την εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου. Οι Τούρκοι του Κεμάλ σκότωναν κάθε Έλληνα πού έβρισκαν στο δρόμο τους μόνο και μόνο για να αλλάξουν τον εθνικό χαρακτήρα των περιοχών αυτών.
Αποκορύφωμα η 19η Μαΐου του 1919 όπου οι διωγμοί έγιναν ακόμη αγριότεροι. Εκείνη η μέρα ήταν και το τελικό χτύπημα για τον αφανισμό του ελληνισμού στον Πόντο. Όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι και την ανταλλαγή των πληθυσμών ,κατά την οποία ήρθαν στην Ελλάδα και οι τελευταίοι επιζώντες Πόντιοι, χάθηκαν στα άγια χώματα του ιερού μας Πόντου 353.000 ελληνικές ψυχές, άγρια δολοφονημένες από τον βάρβαρο Τούρκο κατακτητή.
Εμείς οι απόγονοι όλων αυτών των ηρώων του Πόντου μετά την αναγνώριση της 19ης Μαΐου από την Βουλή των Ελλήνων ως ημέρα μνήμης του ποντιακού ελληνισμού …απαιτούμε και ζητούμε τα εξής:
-Την παγκόσμια καταδίκη της Τουρκίας για την σε βάρος μας γενοκτονία.
-Την αναγνώριση της γενοκτονίας από την ίδια την Τουρκία αλλά και από τους Διεθνείς οργανισμούς.
-Να διδάσκεται σε όλους τους νέους και σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού και
-Να διασωθούν και να αναδειχθούν όλα τα ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία , που εξυμνούν την ιστορία μας, στον Πόντο και τη Μ. Ασία.
Είμαστε η επόμενη γενιά και οφείλουμε να μην λησμονήσουμε ποτέ όλους εκείνους αλλά και υποχρέωση ως ελάχιστο φόρο μνήμης και τιμής να μεταλαμπαδέψουμε την ιστορία μας στις επόμενες γενιές που θα έρθουν.
Η φλόγα του ελληνικού Πόντου δε θα σβήσει ποτέ.
«Η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο»
Με τιμή,
Μακρίδης Νικόλαος
Περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας -
Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας
